Yes. Eindelijk. We’ve got him

Morgen geen wekker, ik wil uitslapen, zegt Karin. Dus als ik wakker word en op de telefoon zie dat het nog maar 6:00 uur is, draai ik me nog maar even om. Niet veel later hoor ik Karin naar de wc gaan en als ze terug is bij de tent, geeft ze aan dat ze doorloopt naar de waterhole …… dat uitslapen heeft hier een andere betekenis gekregen 😉

Als ook de kids eindelijk van bed zijn klim ik op de auto en ruim de tenten op. Nog even ontbijten en dan rijden we om 9:30 uur door de poort van Halali, op naar Goas. Checken of de 200 N$ fooi een goede investering is geweest.
Onderweg alleen wat “Emmen dieren” gezien en verder niets. Dichterbij Goas speuren we alle bomen af, maar nog geen luipaard te bekennen. Dan de afslag naar Goas waterhole. We zien verderop al wat auto’s staan en het gebeurd hier niet vaak dat we 6 auto’s op een rij zien staan. Ziet er dus veelbelovend uit, snel doorrijden. We crossen snel naar de waterplas en ……… geen luipaard, maar wel 5 leeuwen met een welp. Ze drinken wat bij de waterhole en gaan dan onder de bosjes liggen. Een nietsvermoedende toerist zal ze daar nooit zien. Als we wegrijden en een paar honderd meter verder zijn komt ons een auto tegemoet. Met de hand buiten het raam probeer ik aan te geven dat ze even moeten stoppen en dat gaat goed. Als ze stil staan leg ik uit naar welk bosje ze moeten gluren om de leeuwen te zien. Een goede daad volgens de anderen in de auto. Laten we hopen dat wie goed doet, goed ontmoet 😉

Vanaf Goas is het door naar Nuamses, kijken of we daar een luipaard kunnen vinden. We rijden ongeveer 15 km en zien geen luipaard. Sterker nog, we kunnen de waterhole niet eens vinden. Laten we het er maar op houden dat Karin reed en dat het niet aan mij lag 😉
Naar de uitgang is het nu nog 60 km en de kids vinden het wel prima zo. Zo snel mogelijk naar de uitgang. Beetje balend dat we waarschijnlijk ook deze keer geen luipaard zien rijden we door. Op de kaart zie ik de afslag naar Olfantsfontein en Aus staan en herinner me dat ik Aus ook in het boek met sightings heb zien staan. Vijf dagen geleden is er een luipaard gezien. Ik vraag Karin even te stoppen vertel wat ik heb gelezen en vraag wat we gaan doen. Fabian en Lotte zijn duidelijk, snel naar de uitgang!! Maar Karin ligt dwars en wil best 20 km omrijden en aangezien zij achter het stuur zit …….. wordt het de afslag naar Aus. En laat dat nou net het saaiste stuk zijn wat we in Etosha hebben gereden. De eerste 10 km is het hobbel de bobbel met een gangetje van 20 km/h langs kale bomen en we zien helemaal niets. Dan is er Aus waterhole. Kudu’s, bokken en zebra, maar verder niets en dus rijden we door. En dan ongeveer 3 km verder horen we Lotte heel hard “luipaard” roepen. Is het een grap? We kijken eerst in de verte en zien niets en dan in een boom op 3 meter van de weg zien we een luipaard. Yes, we’ve got him!!!

Luipaard blijft lekker in de boom liggen, kijkt een keer naar links en een keer naar rechts. Na een kwartier komt er wat beweging en hij lijkt naar beneden te willen. Dat is nog best lastig, eerst een takje naar beneden en dan kijken hoe verder. Het laatste stuk gaat gemakkelijk en dan verdwijnt het snel in de bush.

Yes, yes, yes ……. wat zijn we blij dat Karin dwars lag en voor de omweg koos. Eindelijk ben ik niet meer de enige die een luipaard heeft gezien. We kunnen nu rustig genieten van de rest van de vakantie. 

Eerst nog naar Otjitotongwe Cheetah Farm, waar we in 2001 ook zijn geweest, en dan door naar noordwest Namibië. Misschien wel het spannendste stuk, off-road rijden langs en door rivierbeddingen, niets gereserveerd, hopen dat we niet vast komen te zitten en dat de auto het red. Maar ook genieten van de natuur, het avontuur, op zoek naar woestijn olifanten en leeuwen en overnachten in de buurt van een Himba dorp.

Wordt vervolgd

Groet
Jan