Help, de auto zit vast

Deadvlei

Zo dat was me het dagje wel. 
We zijn niet om 5:15 van bed gegaan, maar hebben lekker tot 7:00 uitgeslapen. Daarna in het zonnetje ontbijten, de auto inpakken en op naar Dune 45. Onderweg nog even de band naar de garage gebracht om hem te laten repareren, morgen weer klaar. Daar worden we vrolijk van, want zonder twee reservebanden op pad gaan is niet verstandig hier.
Ongeveer drie kwartier later komen we bij duin 45 aan en kan de 200 meter hoge zandduin beklommen worden. Al snel is Fabian uit zicht, hij klimt als een dolle omhoog. Lotte wil halverwege weer terug en samen met Lot ga ik weer naar beneden. Karin klimt rustig verder en bereikt een paar minuten na Fabian ook de top. Ondertussen is de temperatuur gestegen richting 30 graden en dan valt het niet mee om zo'n enorme inspanning te leveren. Allemaal weer beneden rijden we een stukje verder. Aangekomen bij de laatste 5 km laten we eerst wat lucht uit de banden lopen. We moeten door mul zand crossen en zoals de ervaren 4x4 rijder weet, lukt dat beter op zachte banden. Naast mij zit Karin ietwat in de stress, maar de kids achterin vinden het prachtig. Ze worden van links naar rechts gegooid in de auto, maar vooralsnog gaat het goed en ik vind dit heel gaaf om te doen. Bij Deadvlei aangekomen rijden we nog even verder achter een van de locals aan. Ik probeer zijn spoor te volgen maar op gegeven moment gaat het toch "mis" halverwege een duin komen we stil te staan. Dan maar terug naar L4 en ja we komen stap voor stap weer vooruit. Twee duinen verder gaat het echter weer mis en nu helpt Low Gear niet meer. Dan maar achteruit en op volle snelheid nog een keer proberen. Met een gang van 35 de duin op maar ik haal het net niet. Naast mij vindt iemand het niet meer leuk en vanaf de achterbank roepen ze allerlei tips naar voren. Kom op papa, zet hem maar in de vijfde versnelling. En goed paps, je kan het. Probeer dat andere spoor maar. Echter na 5 pogingen lukt het nog niet en Karin pakt de schep uit de bak. Dan komt er een ranger ons achterop rijden en hij biedt aan om de auto er even uit te rijden. Ik maak plaats en hij gaat er even goed voor zitten. Gas geven, beetje met stuur heen en weer draaien en rustig achteruit. Hij kijkt wat bezorgd, draait het raampje naar beneden om goed zicht op de banden te hebben, geeft flink gas en langzaam kom er wat beweging in de wagen. Eenmaal beneden flink gas en en ja hoor, in een keer rijdt hij de wagen bij de duin omhoog. Met een big smile stapt hij uit. Volg mij maar zegt hij en dat doen we dan ook maar.
Weer aangekomen bij de parkeerplaats van Deadvlei stappen we uit en wandelen we ruim een kilometer door de woestijn met een gevoelstemperatuur van 40 graden. Een zware wandeling door mul zand, maar absoluut de moeite waard. Terug nog zwaarder, Lot kan niet meer en mag de helft bij mij op de rug. Compleet uitgeteld weer terug bij de auto en dan weer 5 km crossen door het zand terug. Op dit soort momenten zijn we erg blij met onze 4x4. Wat een feest om in te rijden. Terug bij de parkeerplaats staat onze vriend. Heb hem nogmaals bedankt en 100 dollar in de hand gedrukt. Hij is er heel erg blij mee (is een dagloon voor de mensen hier) en wenst ons een baie goeie trip.

Terwijl we terug rijden naar campsite nu dit verhaaltje aan het tikken, straks een duik in het ijskoude zwembad. En dan maar hopen dat de rode stof die in alle gaten en poriën zit er weer uit wil. Morgen op weg naar een bungalow in Swakopmund. Twee dagen relaxen in "luxe". Gewoon een normaal bed, douche en weer WiFi zodat de verhalen op de blog gezet kunnen worden.

Tot later, tot schrijfs,
Jan

PS Niet vergeten te schrijven paps, op de campsite zitten stokstaartjes!!!!