Van Kaapstad via Rondeberg naar Oranjerivier

Van Kaapstad via Rondeberg naar Oranjerivier

Na twee dagen Kaapstad is het tijd om, zoals Karin het zegt, echt met de reis te beginnen. We staan op als de kinderen wakker worden, pakken de auto in en gaan op weg. Karin vindt het nog even te spannend om met onze grote bak in de drukke stad te gaan rijden, dus klim ik achter het stuur, programmeer de Garmin en zoek de uitgang van Kaapstad. Helaas geen tijd gehad om Robben Eiland te bezoeken en met name Fabian baalt hiervan. Op school heeft hij veel over Mandela geleerd, maar dan moeten we nog maar een keer terug papa, zegt hij met een grote glimlach

De Garmin wijst ons perfect de weg en al snel zitten we op de “7” die helemaal doorloopt naar Namibië. Vandaag hopen we Rondeberg Resort te halen en willen we onderweg boodschappen halen. 
En ondanks de vele wegwerkzaamheden lukken beide. Rond de klok van vier draaien we een zandpad op en gaan we op zoek naar de receptie. Er is echter niemand aanwezig, maar gelukkig ziet Andries (een van de werkers op “die plaats”) ons aankomen en in mijn beste Afrikaans leg ik uit dat we graag willen overnachten. Andries geeft aan dat ik dan bij de baas moet zijn en zal hem wel even halen. De baas blijkt echter niet thuis en een vriend van de familie (Raymond) neemt de boel voorlopig even waar. Raymond is een superaardige kerel die ons een plekje wijst en op mijn vraag of er ergens een tv staat zodat we halve finale kunnen kijken, biedt hij aan om bij hem in huis te komen kijken. Raymond is zelf druk met andere dingen, maar we kunnen gewoon bij hem binnenlopen en in de woonkamer gaan kijken. Uurtje later komt hij nog weer even langs aangezien hij zich wat zorgen maakt over de kou. We kunnen best wat eerder komen, want buiten is het wel erg koud. En dat aanbod nemen we graag aan, aangezien de temperatuur inmiddels richting vriespunt gaat........
Om negen uur gaan we er goed voor zitten. Bier, chips en popcorn bij ons en we hebben er zin in. Wel een beetje vreemd, zitten we in Zuid Afrika in de woonkamer bij iemand de halve finale te kijken zonder dat die persoon er zelf bij is.......maar dat maakt niet uit, we kunnen de wedstrijd kijken en dat is het belangrijkste. Rond half elf vallen de ogen bij Karin en Lotte dicht en zij gaan terug naar de tent. Eind tweede helft valt ook Fabian in slaap en de rest ben ik vergeten. De nacht ging niet zo goed......het vriest nooit in dit gebied, maar uitgerekend de nacht dat wij voor het eerst op de auto gaan slapen daalt het kwik tot een paar graden onder nul en dat is geen pretje. Helemaal verkleumd ga ik de volgende ochtend van bed om een kampvuurtje te maken. Op het vuurtje een pot met water voor koffie en hot chocolate.. De dames komen ook van bed als het vuurtje goed brand. Ze zijn ’s nachts in een slaapzak gaan liggen om elkaar wat te verwarmen en hebben de andere slaapzak als deken gebruikt. Lotte heeft nog wel redelijk geslapen, maar Karin heeft bijna geen oog dicht gedaan. Een uurtje later wordt ook Fabian wakker, heeft heerlijk geslapen en nergens last van gehad, de bikkel

Niet veel later komt Raymond langs om te checken of we nog leven. Hij kan zich niet herinneren dat het zo koud is geweest en vraagt of we nog een warme koffie of iets anders willen hebben. We bedanken vriendelijk en springen snel in de warme auto die al een tijdje stationair stond te draaien. We willen verder, op zoek naar warmte en de zon. De route leidt ons vandaag langs plaatsjes met fantastische namen als Moedverloren, Tweerivier, Bitterfontein en Groenrivier. Het is een lang stuk (470 km), maar wel door een fantastisch landschap. Gelukkig rijdt Karin nu ook stukken en dat geeft mij de mogelijkheid om goed rond te kijken en te genieten. Op de achterbank gaat het ook goed. Met de ipads op schoot en de koptelefoon op, horen we de kids niet. De een kijkt naar Ducktales, de ander leest een boekje en soms zitten ze samen naar een filmpje te kijken. Wel jammer dat ze weinig van de omgeving meekrijgen, liever zo dan geruzie en gejammer achterin
Halverwege de middag komen we aan in Vioolsdrift en slaan we 100 m voor de grens met Namibië linksaf. Onze eerste gravelweg en nu zijn we heel blij met de 4x4. Na ongeveer 8 km komen we aan bij Aquacade en hier mogen we zelf een braaiplaats uitzoeken. Dit is waar ik me op verheugd heb. Lekker vuurtje stoken, op de kooltjes braaien, een meter boerewors op de gril en een biertje erbij. Zo had ik het in gedachten en zo was het vandaag. Nu met een tevreden gevoel slapen en morgen “raften” op de Oranjerivier.

Tot later, tot schrijfs,
Jan

PS Baie dankie vir die reacties! Die kinder vind die fantastisch